Szokująca prawda: Piły łańcuchowe były pierwotnie przeznaczone do porodów, zanim nastała era higieny i antybiotyków

Szokująca prawda: Piły łańcuchowe były pierwotnie przeznaczone do porodów, zanim nastała era higieny i antybiotyków

Przygotuj się na szokujące odkrycie: piła łańcuchowa, narzędzie powszechnie kojarzone z wycinką drzew, została pierwotnie zaprojektowana, aby pomóc w porodzie poprzez cięcie okolicy miednicy. Ta szokująca prawda odsłania ciemny rozdział w historii procedur medycznych przed nastaniem higieny i antybiotyków.

Pochodzenie piły łańcuchowej od urodzenia

Wbrew powszechnemu przekonaniu, piła łańcuchowa została pierwotnie wynaleziona jako narzędzie medyczne ułatwiające poród. W szczególności zastosowano go w bardzo niebezpiecznym i obecnie przestarzałym zabiegu zwanym symfizotomią, podczas którego odcinano chrząstkę łączącą lewą i prawą kość miednicy, poszerzając w ten sposób miednicę w celu łatwiejszego porodu.

Poród zawsze był pełen wyzwań, ale w czasach przed podtlenkiem azotu, odpowiednią higieną i powszechnym stosowaniem morfiny był jeszcze bardziej zniechęcający. Pierwsza udokumentowana relacja o udanym cięciu cesarskim (cesarskie cięcie) pochodzi ze Szwajcarii w XVI wieku, kiedy to rzekomo zawodowy kastrator krów przeprowadził operację na swojej żonie. Zasadność tego raportu, zarejestrowanego 82 lata później, jest przedmiotem dyskusji wśród historyków. Mówi się jednak, że zarówno matka, jak i dziecko przeżyły, a dziecko dożyło 77 lat.

W Stanach Zjednoczonych najwcześniejszy opublikowany zapis dotyczący cięcia cesarskiego jest znacznie bardziej makabryczny. W wydaniu Western Journal of Medical and Physical Sciences z 1830 r. dr John L. Richmond opisał przypadek trudnego porodu podczas burzy. Ponieważ do porodu nie doszło i życie kobiety było zagrożone, lekarz podjął decyzję o wykonaniu cięcia cesarskiego przy użyciu jedynie zestawu standardowych instrumentów kieszonkowych. Zakrzywionymi nożyczkami pociął matkę, ale pojawiły się komplikacje ze względu na wielkość płodu i znaczną ilość tkanki tłuszczowej matki. Ostatecznie zdecydował się ratować matkę kosztem życia dziecka. Narracja ta podkreśla ogromne ryzyko i rzadkość wykonywania cięć cesarskich przed pojawieniem się środków antyseptycznych i znieczulających.

Wynalezienie piły łańcuchowej Od roku 1597 do czasu pojawienia się bezpiecznych cięć cesarskich, częściej wykonywano symfizotomię. Zabieg ten polegał na przecięciu spojenia łonowego, stawu chrzęstnego nad sromem, w celu powiększenia miednicy i ułatwienia porodu. Podobnie jak w przypadku innych operacji z tamtego okresu, ryzyko było wysokie, a prędkość była niezbędna, aby zminimalizować ryzyko wstrząsu lub śmiertelnej infekcji.

Pod koniec XVIII wieku szkoccy lekarze John Aitken i James Jeffray opracowali bardziej wydajne rozwiązanie: pierwszą na świecie piłę łańcuchową. Ta elastyczna piła, inspirowana łańcuszkiem zegarka, ma zęby poruszane ręczną korbą, co znacznie przyspiesza proces. Pomimo makabrycznego obrazu lekarza operującego piłą łańcuchową w okolicy miednicy, urządzenie wyprodukowane w 1806 roku uznano za ogromne ulepszenie. Później używano go do usuwania chorych stawów i ostatecznie został zmechanizowany.

Dopiero w 1905 roku odkryto potencjał piły łańcuchowej w zakresie ścinania drzew.

Ewolucja opieki położniczej nad kobietami Na przestrzeni wieków postęp nauk medycznych znacznie poprawił opiekę i bezpieczeństwo kobiet podczas porodu. Rozwój środków antyseptycznych, antybiotyków i środków znieczulających radykalnie zmniejszył ryzyko związane z cesarskim cięciem i innymi procedurami związanymi z porodem. Ponadto ustanowienie profesjonalnych wytycznych i specjalistyczne szkolenia położników i położnych jeszcze bardziej poprawiły standard opieki nad kobietami w ciąży.

Świadectwem postępu ludzkości jest to, że piła łańcuchowa, niegdyś okropne narzędzie porodowe, została obecnie zepchnięta do sfery ścinania drzew i obróbki drewna.

Źródła: