Niesamowity samochód sportowy napędzany słoną wodą

Niesamowity samochód sportowy napędzany słoną wodą

Niesamowity samochód sportowy napędzany słoną wodą

Czy samochód sportowy napędzany wyłącznie słoną wodą może być prawdziwy? Może to brzmieć jak fabuła futurystycznego filmu, ale rzeczywistość jest jeszcze bardziej imponująca. Pierwszy model czteromiejscowej sportowej limuzyny Quant e ma zdumiewającą moc 920 koni mechanicznych (680 kW) i przyspiesza od 0 do 60 mil na godzinę w zaledwie 2,8 sekundy. Ten szybki samochód nie tylko osiąga prędkość maksymalną niewiarygodnych 300 km na godzinę, ale jest również dopuszczony do użytku w całej Europie!

Cena nie została jeszcze ujawniona, ale ma kosztować około 1,5 miliona dolarów. Jeszcze większe oczekiwania budzi druga edycja tego pojazdu, znana jako Quant F, która obiecuje jeszcze dalsze ulepszenia.

Wprowadzenie tej innowacji to ekscytująca wiadomość, ponieważ może radykalnie zmniejszyć naszą zależność od paliw kopalnych. Wykorzystanie wody jako źródła paliwa stanowi technologię zrównoważoną i przyjazną dla środowiska i stanowi poważne wyzwanie dla tradycyjnego przemysłu naftowego i gazowego. Choć nie jest to pierwsza próba stworzenia pojazdów napędzanych wodą, większość jego poprzedników powoli poszła w zapomnienie. Co więc czyni ten pojazd wyjątkowym?

Mechanicy stojący za samochodem słonowodnym

Podstawowa koncepcja jest nieco podobna do wodorowej ogniwa paliwowego, ale zastępuje słoną wodę wodorem. Słona woda przepływa przez membranę do dwóch zbiorników i uwalnia ładunek elektryczny. Wygenerowana energia elektryczna jest magazynowana w „superkondensatorze” i dostarczana do czterech silników znajdujących się wewnątrz samochodu, który jest wyposażony w dwa 200-litrowe zbiorniki. Na jednym ładowaniu akumulatora pojazd może przejechać nawet 600 km.

Dla jasności, samochód nie wykorzystuje bezpośrednio do napędu słonej wody. Zamiast tego stosuje się zbiorniki (lub akumulatory) zawierające naładowane ciecze elektrolitowe, głównie słoną wodę, do przechowywania energii potencjalnej w wysoce wydajny sposób. Szczegółowe wyjaśnienie tego można znaleźć w filmie, do którego link znajduje się poniżej.

Technologia NanoFlowcell otwiera ekscytujące możliwości, które mogą na nowo zdefiniować nasze ogólne postrzeganie energii. Samochody słonowodne to tylko wierzchołek góry lodowej.

„Mamy wielkie plany, nie tylko w branży motoryzacyjnej” – mówi profesor Jens-Peter Ellermann, dyrektor generalny NanoFlowcell AG. Potencjał NanoFlowcell jest jeszcze większy, szczególnie w zakresie krajowych dostaw energii, a także technologii żeglugowej, kolejowej i lotniczej.”

Perspektywy e-sportowego sedana Quant

Pomimo licznych wynalazków związanych z paliwami alternatywnymi, wydaje się, że e-sportowy sedan Quant ma prawdziwy potencjał.

Projektanci przekonują, że ich system NanoFlowcell może zapewnić znacznie większy zasięg niż tradycyjne akumulatory do samochodów elektrycznych i poczynili już znaczny postęp. Ulepszony model Quant F osiąga zasięg 800 kilometrów przy pełnym naładowaniu. Można osiągnąć prędkość maksymalną 300 km/h (186 mph).

Samochód ma indywidualne silniki dla każdego z czterech kół, dwubiegową skrzynię biegów i moc do 1090 koni mechanicznych. Zjonizowane ciecze przechowywane są w dwóch zbiornikach o pojemności 250 litrów.

Spojrzenie wstecz na poprzednie wynalazki samochodów przyjaznych dla środowiska

W przeszłości widzieliśmy wiele wynalazków, które rzekomo zrewolucjonizowały przemysł motoryzacyjny, od samochodów zasilanych energią słoneczną, przez samochody latające, aż po samochody napędzane wodą.

W 2008 roku japońska firma wprowadziła na rynek samochód napędzany wodą, który mógł poruszać się po każdym rodzaju wody. Technologia polega na rozszczepieniu cząsteczek wody na składniki wodoru i tlenu. Samochód wykorzystywał wodór jako paliwo, a produktem ubocznym była tylko para wodna.

W teorii było to paliwo idealne. Wodór wytwarzany przy użyciu „układu elektrod membranowych” (MEA) był bardzo czysty i skuteczny jako paliwo. Jednak pomimo początkowego entuzjazmu pojazd nigdy nie wszedł do produkcji i od tego czasu cała firma została rozwiązana. Chociaż jako przyczynę podano brak funduszy, incydent wywołał liczne teorie spiskowe. Czy rząd to stłumił? A może to był tylko żart?

Debata na temat wodorowych ogniw paliwowych

Percival Zhang, profesor nadzwyczajny inżynierii systemów biologicznych w Virginia Tech, kierował inicjatywą badawczą, która umożliwia wydajną produkcję wodoru z materiałów roślinnych. Zespołowi udało się wyprodukować duże ilości wodoru z ksylozy, naturalnie występującego cukru prostego wchodzącego w skład ścian komórkowych roślin.

Chociaż ich technika przewyższa dotychczasowe metody pod względem wydajności, istnieje znacząca przeszkoda przy rozważaniu wodoru jako źródła paliwa do pojazdów.

Według Stevena Chu, byłego sekretarza ds. energetyki: „Nie mamy jeszcze dobrego mechanizmu magazynowania”. Najlepszym mechanizmem jest sprężony wodór, ale wymaga on dużej objętości. Nie wymyśliliśmy, jak go przechowywać przy dużej gęstości. Nie ma jeszcze ogniw paliwowych i infrastruktury dystrybucyjnej. Zatem są cztery rzeczy, które muszą wydarzyć się jednocześnie. Dlatego zawsze wydawało się, że będzie to odległa przyszłość. Aby osiągnąć znaczące wdrożenie, wymagane są cztery główne przełomy technologiczne. To sprawia, że ​​jest to mało prawdopodobne.”

Morska łódź motorowa – odpływa…

Włącz JavaScript

Morska łódź motorowa ścigająca się u wybrzeży Monako

Rola Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych

Oprócz firm prywatnych Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych badała również słoną wodę jako źródło paliwa. Logistyka tankowania statków morskich na morzu może być niezwykle kosztowna i stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego marynarzy. Ilość potrzebnego paliwa zapiera dech w piersiach:

„W roku finansowym 2011 Dowództwo Wojskowego Transportu Morskiego Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, główny dostawca paliwa i oleju dla floty Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, dostarczyło prawie 600 milionów galonów paliwa do okrętów wojennych w ruchu i obsługiwało 15 tankowców do uzupełniania floty na całym świecie”.

Przejście na energię słoną może zrewolucjonizować sposób działania Marynarki Wojennej.

Dr Heather Willauer wyjaśnia: „Ściśle współpracując z programem p38 Rezerwy Marynarki Wojennej Biura Badań Marynarki Wojennej, NRL opracowała przełomową technologię jednoczesnego odzyskiwania CO2 i H2 z wody morskiej. Po raz pierwszy zademonstrowano technologię tego typu, która może przenieść się z laboratorium do pełnego wdrożenia komercyjnego”.

Podsumowując, można stwierdzić, że chociaż pojazd ten nie jest zasilany wyłącznie słoną wodą, ale raczej akumulatorami zjonizowanymi, to z pewnością stanowi obiecujący rozwój. Dopuszczenie do użytku na drogach europejskich jest zachęcającym sygnałem. Jeśli ta technologia wejdzie w życie, może to naprawdę zmienić zasady gry. To rozwój, który warto uważnie obserwować.

Chętnie poznamy Twoją opinię na temat tego ekscytującego rozwoju. Podziel się z nami swoimi przemyśleniami!

Źródła: