Tytuł artykułu: W badaniu analizowano aktualne badania kliniczne dotyczące leczenia poostrego zespołu Covid-19 na całym świecie” – Lokalizacja: nieznana

Tytuł artykułu: W badaniu analizowano aktualne badania kliniczne dotyczące leczenia poostrego zespołu Covid-19 na całym świecie” – Lokalizacja: nieznana

Systematyczny przegląd badań aktualnie oceniających metody terapeutyczne w leczeniu poostrego zespołu COVID-19 zarejestrowanych w Międzynarodowym Rejestrze Badań Klinicznych Światowej Organizacji Zdrowia

W niedawnym artykule opublikowanym w Clinical Microbiology and Infection badacze przeanalizowali wszystkie zarejestrowane badania, w których badane są obecnie potencjalne możliwości leczenia poostrego zespołu Covid-19 (PACS).

Ponadto naukowcy sprawdzili ograniczenia bieżących badań klinicznych, aby uzyskać informacje na temat przyszłych badań.

tło

Według panelu kontrolnego Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczącego Covid-19 na całym świecie ponad 663 miliony ludzi zaraziło się Covid-19, z czego 10–20% cierpi na PACS, złożoną chorobę ogólnoustrojową występującą po przebyciu Covid-19, charakteryzującą się znaczną zachorowalnością. Chociaż zidentyfikowano ponad 100 utrzymujących się objawów związanych z COVID-19, w większości badań najczęściej dokumentowano zmęczenie, a następnie duszność jako najczęstszy objaw PACS.

Brakuje interwencji medycznych w leczeniu pacjentów z PACS. Dane pokazują, że w przyszłości liczba pacjentów korzystających z PACS na całym świecie wzrośnie, zwiększając obciążenie placówek opieki zdrowotnej. Ponieważ w przygotowaniu są tylko cztery wieloośrodkowe badania kliniczne, istnieje pilna potrzeba dalszych badań w celu zbadania potencjalnych opcji terapeutycznych dla PACS.

O badaniu

W niniejszym badaniu naukowcy przeszukali platformę rejestru wewnętrznych badań klinicznych WHO (ICTRP) w dniu 16 września 2022 r. w celu zidentyfikowania wpisów w rejestrze badań PACS. ICTRP gromadzi informacje z 17 światowych rejestrów badań.

Aby wybrać badania, kierowano się badaniem porównawczym wyników interwencji pacjentów (PICOS), które wymagało, aby każda wielkość próbki pacjentów obejmowała pacjentów w każdym wieku z COVID-19 i powiązanymi objawami utrzymującymi się przez ponad cztery tygodnie lub PACS. Ponadto w badaniach tych wspomniano o leczeniu PACS, a nie o zapobieganiu, i uwzględniono wszystkie wyniki.

W sumie 12 recenzentów wyodrębniło dane z wybranych badań w dwóch egzemplarzach i sprawdziło je zgodnie z wytycznymi PRISMA. Później dwóch recenzentów połączyło nakładające się kluczowe wyniki i pogrupowało je w odpowiednie obszary wynikowe. Następnie wykorzystali część eksperymentalną do zidentyfikowania wszystkich interwencji badanych pod kątem PACS w każdym badaniu. Ponadto dla każdej badanej interwencji zarejestrowano numery badań, zapisanych pacjentów, kraje i ich konkretne zastosowanie kliniczne, zgodnie ze źródłem badania. Na koniec zorganizowali wszystkie interwencje w różne klasy podzielone na siedem układów narządów ludzkich. Wykorzystali także definicję WHO do zaklasyfikowania interwencji do klas rehabilitacyjnych. Do podsumowania charakterystyki badań wykorzystano wartości procentowe.

Wyniki badań

W badaniu zidentyfikowano 388 badań, w których zbadano 144 interwencje dotyczące PACS. Spośród nich 108 badań skupiało się szczególnie na zmęczeniu, a 133 na układzie oddechowym. Większość interwencji skupiających się na pojedynczym układzie narządów nie była specyficzna dla żadnego układu narządów, a w 70 badaniach przyjęto wszechstronne podejście w celu złagodzenia objawów PACS. Rodzi to pytania o powtarzalność tych badań i wysiłki mające na celu późniejsze określenie ich przydatności klinicznej.

Ponadto naukowcy zauważyli, że w większości badań analizowano strategie terapeutyczne PACS, które zostały wykorzystane w leczeniu podobnych chorób. Na przykład w ramach interwencji rehabilitacyjnych badane są obecnie strategie leczenia zespołu zmęczenia związanego z rakiem.

Co więcej, większość interwencji była ukierunkowana na wiele objawów PACS jednocześnie lub proponowała tę samą interwencję w przypadku różnych objawów. Ponadto w badaniach tych zbadano kilka nowych środków terapeutycznych specjalnie dla PACS (np. RSLV-132, AXA1125).

Kluczowa jest kategoria kliniczna pacjenta, hospitalizowanego lub ambulatoryjnego, poddawanego leczeniu na oddziale intensywnej terapii (OIOM). Jednakże w ponad 60% tych badań w kryteriach włączenia i wyłączenia ledwie podano status hospitalizacji populacji objętej badaniem.

Co najważniejsze, we wszystkich uwzględnionych badaniach stosowano inną definicję PACS. Dlatego badacze zauważyli znaczną heterogeniczność włączonych badań w tym aspekcie, a główne zgłaszane wyniki również często nie były standaryzowane. Co więcej, nie odnieśli się do czasu zerowego – w około 66 badaniach klinicznych wspomniano o pacjentach z PACS, którzy mieli pozytywny, a następnie negatywny wynik testu na obecność wirusa Covid-19. Utrudniało to określenie, czy pacjenci w badanej populacji wyzdrowiali po COVID-19 i mieli objawy PACS.

W prawie trzech czwartych badań liczebność kohort wynosiła mniej niż 100 osób. Ponadto ponad jedna trzecia uczestników miała charakter otwarty. W rezultacie kilka interwencji zgłoszonych w tych badaniach prawdopodobnie dostarczyło jedynie wstępnych dowodów na bezpieczeństwo i skuteczność opcji leczenia PACS. Dodatkowo w badaniach tych wykorzystano skale subiektywne i zgłaszane przez pacjentów, co zwiększało ryzyko oceny wyników.

Wnioski

Podsumowując, badanie podkreśla potrzebę odpowiednich badań diagnostycznych w kierunku PACS, co utrudnia systematyczną identyfikację pacjentów z PACS i utworzenie grupy kontrolnej. Warto zauważyć, że w dwóch międzynarodowych badaniach wieloośrodkowych ani wyraźnie nie wspomniano o PACS, ani nie zdefiniowano odniesienia czasowego. W badaniu klinicznym wspomniano o pacjentach z PACS, ale nie zdefiniowano odniesienia czasowego.

Ponadto w wielu zarejestrowanych badaniach należy dokładniej zdefiniować kryteria włączenia. Nie podali ostrej fazy choroby, co uniemożliwiło ustalenie, czy u wszystkich włączonych pacjentów wystąpiły objawy związane z jakąś inną chorobą przewlekłą/zakaźną (np. zespołem pointensywnej terapii) lub PACS.

Zapotrzebowanie na opiekę medyczną dla pacjentów PACS będzie nadal rosło. Dlatego istnieje pilna potrzeba przeprowadzenia solidnych badań nad leczeniem PACS ze standardowym raportowaniem wyników zgodnie z zaleceniami WHO. Dane z niniejszego badania mogą stanowić podstawę przyszłych badań PACS w celu opracowania solidnych opcji leczenia. Chociaż zmiana przeznaczenia istniejących metod leczenia może okazać się skuteczna, na razie należy skupić się na opracowaniu nowych terapii, które będą konkretnie uwzględniać patofizjologię PACS. W tym kontekście należy promować współpracę międzynarodową, taką jak inicjatywa RECOVER Narodowego Instytutu Zdrowia na rzecz PACS.

Ponadto ważne jest uwzględnienie badań dotyczących medycyny alternatywnej, która obecnie charakteryzuje się niską jakością rejestracji. Autorzy opowiadali się także za poprawą jakości protokołów raportów z badań i udostępnieniem ich społeczeństwu. Wszystkie te wysiłki mogą przynieść ogromne korzyści wszystkim zainteresowanym stronom zainteresowanym dowodami z badań klinicznych, w tym pacjentom PACS.