Wszelkie ogólnoustrojowe skutki wirusa Covid-19

Wszelkie ogólnoustrojowe skutki wirusa Covid-19

Wszystkie ogólnoustrojowe skutki COVID-19

Po zaledwie kilku dniach opieki nad krytycznie chorymi pacjentami z Covid-19 na początku wybuchu epidemii w Nowym Jorku dr Aakriti Gupta stwierdził, że jest to coś więcej niż tylko choroba układu oddechowego.

„Od początku w czołówce…”

„Od początku byłam na pierwszej linii frontu. Zaobserwowałam, że krew pacjentów często ulegała skrzepom, mieli wysoki poziom cukru we krwi, nawet jeśli nie chorowali na cukrzycę, a wielu z nich miało problemy z sercem i nerkami” – mówi Gupta, jeden z pierwszych kardiologów z Columbii przydzielonych na oddziały intensywnej terapii COVID w Columbia University Irving Medical Center.

Na początku marca nie było zbyt wielu wytycznych klinicznych dotyczących pozaoddechowego wpływu COVID-19, dlatego Gupta zdecydował się połączyć wyniki badań, które dopiero zaczęły pojawiać się w literaturze, z wynikami lekarzy.

Gupta wraz ze starszym autorem Donaldem Landrym, doktorem medycyny, kierownikiem katedry medycyny w Vagelos College of Physicians and Surgeons na Uniwersytecie Columbia, zorganizowali starszych współautorów, a Gupta wraz z dwoma innymi kolegami, Maheshem Madhavanem, MD, kardiologiem w CUIMC i dr Kartikiem Sehgalem, hematologiem/onkologiem w Beth Israel Deaconess Medical Center/Harvard Medical School zmobilizowała klinicystów, między innymi z Columbii, Harvardu, Yale i szpitala Mount Sinai, aby dokonali przeglądu najnowszych dowodów na temat Covid-19. 19 na układy narządów poza płucami i dostarczają wskazówek klinicznych dla lekarzy.

Ich recenzja – pierwszy kompleksowy przegląd wpływu COVID-19 na wszystkie dotknięte narządy poza płucami – została dzisiaj opublikowana w czasopiśmie Nature Medicine.

„Lekarze powinni myśleć o Covid-19 jak o chorobie wieloukładowej” – mówi Gupta. „Istnieje wiele wiadomości na temat krzepnięcia, ale ważne jest również, aby zrozumieć, że znaczna część tych pacjentów cierpi na uszkodzenia nerek, serca i mózgu, a lekarze muszą leczyć te schorzenia łącznie z chorobami układu oddechowego”.

Zakrzepy krwi, stany zapalne i układ odpornościowy w nadmiernej pracy

„W pierwszych tygodniach pandemii wystąpiło wiele powikłań zakrzepowych, więcej, niż oczekiwaliśmy na podstawie doświadczeń z innymi chorobami wirusowymi” – mówi Sehgal, „i mogą one mieć poważne konsekwencje dla pacjenta”.

Naukowcy uważają, że te powikłania związane z krzepnięciem wynikają z ataku wirusa na komórki wyściełające naczynia krwionośne. Kiedy wirus atakuje komórki naczyń krwionośnych, następuje nasilenie stanu zapalnego i krew zaczyna tworzyć duże i małe skrzepy. Te skrzepy krwi mogą rozprzestrzeniać się po całym organizmie, niszcząc narządy i utrwalając błędne koło zapalenia zakrzepowego.

Aby walczyć z krzepnięciem krwi i jego szkodliwymi skutkami, klinicyści z Columbii, z których wielu jest współautorami tego przeglądu, prowadzą randomizowane badanie kliniczne w celu sprawdzenia optymalnej dawki i czasu podawania leków przeciwzakrzepowych u krytycznie chorych pacjentów z Covid-19.

Niewyleczone zapalenie może również powodować nadmierną stymulację układu odpornościowego i chociaż lekarze początkowo wzbraniali się przed stosowaniem sterydów w celu osłabienia układu odpornościowego na całym świecie, niedawne badanie kliniczne wykazało, że co najmniej jeden steryd, deksametazon, zmniejsza liczbę zgonów u pacjentów wentylowanych o jedną trzecią. Trwają randomizowane badania kliniczne mające na celu zbadanie konkretnych składników zapalenia zakrzepowego i układu odpornościowego, takich jak sygnalizacja interleukiny-6.

„Naukowcy na całym świecie pracują z niespotykaną dotąd szybkością, aby zrozumieć, w jaki sposób wirus ten celowo nadużywa zwykle ochronnych mechanizmów biologicznych. Mamy nadzieję, że przyczyni się to do opracowania w najbliższej przyszłości skuteczniejszych, precyzyjnych i bezpieczniejszych metod leczenia COVID-19” – mówi Sehgal.

Prosto w serce

Autor twierdzi, że zakrzepy mogą powodować zawały serca, ale wirus atakuje serce w inny sposób.

„Mechanizm uszkodzenia serca jest obecnie niejasny, ponieważ wirus nie był często izolowany z tkanki serca podczas sekcji zwłok” – mówi Gupta.

Mięsień sercowy może zostać uszkodzony w wyniku ogólnoustrojowego stanu zapalnego i towarzyszącego mu uwalniania cytokin – zalewu komórek odpornościowych, który zwykle usuwa zakażone komórki, ale w ciężkich przypadkach COVID-19 może wymknąć się spod kontroli.

Pomimo rozległości uszkodzenia serca lekarze nie byli w stanie zastosować strategii diagnostycznych i terapeutycznych, w tym biopsji serca i cewnikowania serca, które normalnie stosowaliby we wczesnych stadiach pandemii ze względu na konieczność ochrony personelu i pacjentów przed przenoszeniem wirusa. Zmieniło się to wraz ze spadkiem częstości występowania chorób w Nowym Jorku.

Niewydolność nerek

Kolejnym zaskakującym odkryciem był wysoki odsetek pacjentów z Covid-19 przebywających na oddziale intensywnej terapii z ostrym uszkodzeniem nerek.

Receptor ACE2, za pomocą którego wirus przedostaje się do komórek, występuje w dużych ilościach w nerkach i prawdopodobnie może być odpowiedzialny za uszkodzenie nerek. Badania przeprowadzone w Chinach wykazały powikłania dotyczące nerek, ale w Nowym Jorku lekarze zaobserwowali niewydolność nerek nawet u 50% pacjentów oddziałów intensywnej terapii.

„Około 5 do 10% pacjentów wymagało dializy. To bardzo duża liczba” – mówi Gupta.

Obecnie brakuje danych na temat długotrwałego uszkodzenia nerek, ale znaczna część pacjentów prawdopodobnie w dalszym ciągu będzie wymagała stałej dializy.

„Przyszłe badania pacjentów, u których podczas hospitalizacji wystąpiły powikłania związane z COVID-19, będą miały kluczowe znaczenie” – zauważa Madhavan.

Skutki neurologiczne

Objawy neurologiczne, takie jak bóle i zawroty głowy, zmęczenie i utrata węchu, mogą wystąpić u około jednej trzeciej pacjentów.

Ponadto udary spowodowane zakrzepami krwi występują w maksymalnie 6% ciężkich przypadków, a delirium w 8–9% przypadków.

„Pacjenci z COVID-19 mogą być intubowani przez dwa do trzech tygodni. Jedna czwarta wymaga respiratorów przez 30 lub więcej dni” – mówi Gupta.

„Są to bardzo długie intubacje, a pacjenci wymagają dużej sedacji. Majaczenie na OIOM-ie było znanym stanem przed Covid-19, a halucynacje mogą być w mniejszym stopniu skutkiem wirusa, a bardziej efektem długotrwałej sedacji”. „

„Ten wirus jest niezwykły i trudno nie cofnąć się i nie być pod wrażeniem liczby jego objawów na ludzkim ciele” – mówi Madhavan.

„Pomimo przeszkolenia w charakterze internisty i subspecjalisty, naszym zadaniem jest pamiętanie o wszystkich układach narządów podczas opieki nad pacjentami, których mamy przed sobą. Mamy nadzieję, że nasze recenzje, obserwacje i zalecenia mogą pomóc innym klinicystom, ponieważ liczba przypadków obecnie rośnie”.