Starożytna ajurweda i środki ajurwedyjskie

Starożytna ajurweda i środki ajurwedyjskie

Starożytna Ajurweda i lekarstwa ajurwedy sięgają około 5000 lat, kiedy bardzo uczony mędrzec Śrila Vysadeva napisał Wedy (Rigweda, Jadźurweda, Samaweda i Atharwaweda). Wedy miały gałąź znaną jako Ajurweda, co oznacza „Nauka o życiu”.

Ajurweda jest prawdziwą nauką o życiu. Mówi nam, jak możemy zmienić swoje życie, po prostu zmieniając nasze nawyki żywieniowe zgodnie z potrzebami i typem ciała (Dosze, tj. Pitta, Vayu i Kapha). Ajurweda zawierała takie ajurwedyjskie lekarstwa, które leczyły niewyobrażalne choroby przy użyciu wyłącznie naturalnych ekstraktów ziołowych. Naprawdę zaskakujące i jednocześnie interesujące jest poznanie, jak ludzie odkryli i wykorzystali lecznicze właściwości natury 5000 lat temu. Nie mieli najnowszego sprzętu, jaki mamy dzisiaj, ani żadnych związków chemicznych, których używamy. Niemniej jednak sami stworzyli ogromny zbiór środków ajurwedyjskich.

Susruta Samhita i Chakra Samhita to tylko niektóre z dzieł napisanych w epoce wedyjskiej. Chakra Samhita Sutra lub po prostu Chakra Samhita jest dziełem kilku autorów. Zawiera w sumie 120 rozdziałów i dotyczy tego, jak należy oceniać pacjenta. Zostało to skrócone do 10 prostych punktów

• Verfassung
• Anomalie
• Wesen
• Stabilität
• Körpermaße
• Diättauglichkeit
• Psychische Stärke
• Verdauungskapazität
• Körperliche Fitness
• Das Alter

Susruta Samhita to tekst poświęcony wszelkim koncepcjom chirurgii. Zawiera 184 rozdziały i szczegółowe opisy 1120 chorób, 700 roślin leczniczych, szczegółowe studium anatomii, 64 preparaty pochodzenia mineralnego i 57 preparatów pochodzenia zwierzęcego. Operację zaćmy przeprowadził Susruta przed 800 rokiem p.n.e. przeprowadzone. Wyobraźcie sobie tak starożytne czasy, kiedy ludzie tutaj w Indiach rozpoczęliby już operacje bez najnowocześniejszego sprzętu, leków, szpitali i innych.

Trzeci ważny tekst oŚrodki ajurwedyjskiejest Ashtanga Hridaya, która jest połączonym dziełem Charaka i Shushruta. Uważa się, że księgi te mają około 1200 lat.

Jeśli chodzi o środki ajurwedyjskie, higiena ma ogromne znaczenie. Obejmuje regularne kąpiele, pielęgnację skóry, czyszczenie zębów i płukanie oczu.

W środkach ajurwedyjskich stosowane są wszystkie leki i terapie ziołowe. W razie potrzeby i zgodnie z zaleceniami pacjentowi podaje się również minerały, takie jak siarka, arsen, ołów, miedź itp. Ten proces mieszania minerałów z ziołami znany jest jako Rasa Shastra.

Jako środek znieczulający dla pacjenta poddawanego operacji stosowano alkohol. Do zatamowania krwawienia stosowano zarówno olej, jak i smołę. Sposobów na zatrzymanie krwawienia było wiele, jak np. podwiązanie naczyń krwionośnych, kauteryzacja cieplna, stosowanie preparatów roślinnych lub zwierzęcych oraz innych preparatów leczniczych ułatwiających krzepnięcie, tak aby dużo krwi nie wypływało z organizmu. Miód wytwarzany przez pszczoły miodne był stosowany w leczeniu oparzeń.

W celu łagodzenia bólu stosowano kurkumę gotowaną w oleju musztardowym. 5000 lat temu nie było tabletek wapniowych na niedobory wapnia, więc ludzie jedli czosnek. A czosnek, podobnie jak dzisiejsze tabletki wapnia, powoduje skutki uboczne, jeśli jest spożywany w nadmiarze, ale ten mały czosnek nie.

Atharwaweda jest jedną z najstarszych ksiąg w Indiach i zawiera także 114 hymnów o leczeniu chorób. Te hymny dały początek ajurwedyjskim lekarstwom na różne choroby i ich przyczyny.

Wpływ Ajurwedy widać nie tylko w Indiach, ale i na całym świecie. Ludzie z całego świata przyjeżdżają uczyć się sztuki Ajurwedy. Awicenna i Razi Sempion przetłumaczyli teksty ajurwedyjskie na arabski i ustanowili medycynę islamską.

W Europie Paracelsus, znany również jako ojciec medycyny zachodniej, przyjął i wynalazł system medycyny w XVI wieku, na który duży wpływ miała ajurweda i środki lecznicze ajurwedyjskie. Brytyjscy lekarze, którzy podróżowali do Indii, byli świadkami operacji nosa wykonywanych miejscowymi metodami. Zostało to opublikowane w Gentleman's Magazine w 1794 roku. Joseph Constantine Carpue, angielski chirurg, spędził 20 lat w Indiach, studiując lokalne metody chirurgii plastycznej. Był wtedy w stanie przeprowadzić poważną operację w świecie zachodnim w roku 1885.

Różne części ciała podlegające doszom to:

Kafa

• Nebenhöhlen
• Nasenlöcher
• Bronchien
• Kehle

Rodzaj chleba

• Leber
• Milz
• Gallenblase
• Magen
• Zwölffingerdarm
• Pankreas

Vata

• Dünndarm
• Dickdarm

Ogólnie rzecz biorąc, każdy człowiek jest kombinacją dwóch dosz. Niektóre są zdominowane wyłącznie przez jednego. Podczas gdy w innych stwierdzamy, że są one kombinacją wszystkich trzech dosz (co jest rzadkie). W ajurwedyjskich środkach na te dosze różnym osobom cierpiącym na tę samą chorobę podaje się czasami różne zioła. Dzieje się tak dlatego, że natura każdego człowieka jest inna. Najpierw należy zdiagnozować daną osobę pod kątem braku równowagi i innych zmian w organizmie, które powodują chorobę. Następnie ustala się, jakie zaburzenie, która dosza wprowadziła tę chorobę do organizmu.

Ajurweda to nie tylko zioła i lekarstwa, ale także sztuka życia. Jest oryginalny i bezpieczny, a środki ajurwedyjskie są kompletne. Obejmuje wszystkie dziedziny medycyny i jest uważany za cały system medycyny, który nadal istnieje. Chociaż w dzisiejszym świecie istnieją inne formy medycyny, nie możemy nazwać ich kompletnymi. Wciąż pozostają w tyle w tym czy innym obszarze.

Ajurweda i środki ajurwedyjskie dały nam nowe spojrzenie na życie. Nauczyło nas, że każdy może być piękny i zdrowy wewnątrz i na zewnątrz, niezależnie od klasy i statusu. Nie musisz wydawać dużo, jeśli wybierzesz środki ajurwedyjskie. Ajurweda jest doskonałym przykładem tego, jak natura zawiera lekarstwa na wszystkie choroby, chociaż współczesna nauka wciąż nie może znaleźć lekarstwa na choroby przewlekłe, takie jak rak.

Ajurweda, tak starożytny tekst, ma również lekarstwo na raka. Chociaż rezultaty nie są widoczne na wczesnych etapach stosowania środków ajurwedyjskich, to jednak kiedy już widać rezultaty, wszyscy są zdumieni. Musimy tylko uzbroić się w cierpliwość i wiarę.