Jak joga mi pomogła: historia pielęgniarstwa

Na całym świecie jest wielu opiekunów, którzy pomagają ludziom. Liczba osób w Wielkiej Brytanii zbliża się do 7 milionów.

Według Carers UK są trzyz pięciu osóbbędzie opiekunem w pewnym momencie naszego życia. Tutaj dzielę się swoimi doświadczeniami jako opiekunki i tym, jak joga pomogła mi pokonać najtrudniejsze chwile.

Zostań opiekunem

Kilka lat temu opiekowałam się ukochaną osobą, u której rozwinęła się wyniszczająca i wyniszczająca depresja. Jako lekarz pierwszego kontaktu słyszę setki historii pacjentów na temat depresji; objawy beznadziejności i bezradności, pobudzenie, rozmyślania, bezsenność, myśli samobójcze. Chociaż słyszałem to wszystko już wcześniej, nigdy wcześniej nie doświadczyłem na własnej skórze takiej udręki psychicznej, tak blisko domu – tak ciągłej, okrutnej i wyniszczającej.

Wszedłem w tryb pełnej akcji: rzuciłem się do walki z chorobą, którą wydawało mi się, że znam tak dobrze. Arogancko wierzyłem, że znajdę rozwiązanie tego problemu. Szukałem różnych terapii i specjalistów, pokładałem nadzieje w coraz większej liczbie leków, wdrażałem każdą interwencję, jaką mogłem wymyślić, począwszy od zmiany diety, ćwiczeń i mikrozarządzania codziennym życiem. Myślałam o przeprowadzce za miasto, żeby mieć psa. Tak, próbowałem nawet jogi i medytacji na kimś pozbawionym woli i energii. Nieważne co zrobiłem, nic nie pomagało.

Życie się zmieniło. Miesiące zamieniały się w lata, a depresja była stała, wszechobecna. Ciągle bałem się, jakie nowe nieszczęścia mogą nadejść dalej, i każdego dnia przygotowywałem się do walki z nowymi kryzysami. Nie mogąc uciec od roli opiekuńczej w domu ani w pracy, pojawiły się u mnie oznaki zmęczenia współczuciem – byłem wyczerpany, rozdrażniony i odłączony, niezdolny do empatii i użyteczności.

DefinicjaZmęczenie współczuciem (słownik Merriam-Webster):

„Fizyczne i psychiczne wyczerpanie oraz emocjonalne wycofanie, których doświadczają osoby opiekujące się chorymi lub po traumie przez dłuższy czas. W przeciwieństwie do wypalenia zawodowego, które jest spowodowane codziennym stresem w pracy, zmęczenie współczuciem wynika z przejęcia emocjonalnego ciężaru agonii pacjenta”.

Joga jako schronienie, przyjaciel i nauczyciel

W tym czasie rozpoczęłam dwuletni kurs nauczycielski jogi. Kiedy patrzę wstecz, dopiero teraz zdaję sobie sprawę, jakie szczęście było, że mogłem się w tym zanurzyć. Jest wiele sposobów, w jakie joga trzymała mnie mocno i rzuciła koło ratunkowe podczas tych lat, które pielęgnowałam.

Przyzwolenie na zrobienie czegoś innego niż opieka było ogromne. Bycie na macie stało się moją troską o siebie. Wyszłam z domu, aby wziąć udział w zajęciach, połączyłam się ze społecznością jogi pełną życzliwych dusz i spędziłam tyle samo czasu na śmiechu, co na płaczu. I oczywiście praktyki ciała, oddychania i medytacji pomogły same w sobie – w magiczny sposób uspokoiły umysł i ciało pełne poczucia winy, złości, urazy i smutku.

Filozofia jogi stała się żywą praktyką. Wiele z tych lekcji przemawiało bezpośrednio do mnie – jak teksty piosenek, które wbijały się głęboko w chwile złamanego serca, chłonąłem je. Któregoś dnia, kiedy byłem sfrustrowany faktem, że opuściłem zajęcia, nauczyciel zapewnił mnie: „Odrabiasz jogęnieprzyjdź dzisiaj na zajęcia”. Po raz pierwszy zdałam sobie sprawę, że praktyka miłości, życzliwości i troski jest właśnie jogą w działaniu.

Wewnętrzna praca z jogą pomogła mi zmienić moją psychikę – budować akceptację i otwierać nowe perspektywy na przemienione życie. Kultywując spokój, starałem się desperacko nie trzymać się dobrych dni i nie opierać się złym. Przestałem zwracać się do jogi jako zwykłej ucieczki i poczułem ból, w środku i na zewnątrz. Patrząc do wewnątrz, stopniowo otwierałam swoje serce na wszystko, co się działo, i pozbyłam się moich lęków. W jakiś sposób świeże współczucie i empatia, które zanikły przez lata, powróciły na powierzchnię, podobnie jak radość.

Fragment z(link usunięty)

„Alternatywą jest cieszenie się życiem, a nie trzymanie się go lub odpychanie. Jeśli potrafisz tak żyć, każda chwila cię zmieni. Jeśli chcesz doświadczyć daru życia, zamiast się z nim zmagać, zostaniesz przeniesiony w głąb swojej istoty. Kiedy osiągniesz ten stan, zaczniesz zdawać sobie sprawę z sekretów serca. Serce jest miejscem, przez które przepływa energia, która cię podtrzymuje. Ta energia cię inspiruje i podnosi na duchu. To jest siła, która niesie cię przez życie.”

Któregoś dnia przestałem próbować być wybawicielem. Uświadomiłam sobie, że muszę się troszczyć, a nie leczyć, i zrozumiałam, że naprawianie czegoś lub kogoś nie jest moją wyłączną odpowiedzialnością. Próbowałem kochać bezwarunkowo i, co zaskakujące, odkryłem, że to było więcej niż wystarczające.

Dzięki praktyce jogi zeszłam ze swojej drogi i zobaczyłam, że ścieżki działania wyłaniają się z większą przejrzystością. Jak wszystkie życiowe wyzwania, ta opieka dała mi dar rozwoju osobistego i duchowego. I chociaż ciągle nad sobą pracowałam, stałam się lepszą opiekunką i, mam nadzieję, lepszym lekarzem.

Moje wskazówki dla opiekunów

• Erkenne Sie sind eine Pflegekraft. Betreuer werden oft nicht gesehen und gehört. Sie betrachten sich möglicherweise nicht als Pflegeperson, weil Sie dies in Ihrer Verantwortung übernehmen oder eher emotionale als physische oder praktische Unterstützung leisten. Im Vereinigten Königreich sind rund 1,5 Millionen unbezahlte Pflegekräfte im Bereich der psychischen Gesundheit tätig. Erkenne, was du für einen anderen Menschen tust.
• Schrei Lass dich weinen, bemitleide dich selbst und lass alle Emotionen aufsteigen und lass sie raus. Haben Sie schon einmal in Savasana geweint? Ich auch, und es ist in Ordnung.
• Gut genug Sie können nicht mehr als Ihr Bestes tun. Hören Sie auf, sich selbst die Schuld zu geben, und wissen Sie, dass es in Ordnung ist, Grenzen zu setzen. Grenzen sind der Schlüssel, um ein Ausbrennen zu vermeiden.
• Bitte um Hilfe Du musst nicht alleine sein. Menschen sind bemerkenswert und werden Sie immer wieder mit ihrer Freundlichkeit überraschen. Wenn Sie fragen, können Sie Kraft und Unterstützung an Orten finden, von denen Sie nicht wussten, dass sie existieren – Freunde, Familie, Arbeitskollegen oder andere Betreuer, die wissen, was Sie durchmachen.
• Meine Zeit. Weil Sie es brauchen und verdienen. Laut dem UK State of Caring Report 2019 von Carer konzentrieren sich 64 % der Pflegenden nicht auf ihre eigenen Bedürfnisse. Und meine Zeit bedeutet nicht nur, dich um dich zu kümmern Basic Vergessen Sie nicht die Dinge, die Ihnen Freude bereiten, und verbringen Sie Zeit an diesem Ort, wann immer Sie können.
• Hab Vertrauen Die schlimmsten Zeiten werden nicht ewig dauern. Nimm Zuflucht in den ruhigen Momenten, die kommen. Und erlaube dir – schau einfach, ob du kannst – dem Universum und der Entfaltung dessen zu vertrauen, was sein wird.
• Praktiziere Yoga Nimm aus deiner Praxis, was du kannst – Auszeit, Bewegung, Meditation, Ruhe, Gemeinschaft. Wisse, dass Yoga wirklich mehr umfasst als körperliche Praxis – etwas, das ich lange Zeit nicht richtig zu schätzen wusste. Es gibt Reichtum und Weisheit in seinen Lehren, wenn du dich ihnen öffnest, die dein Leben verändern können.

Aby uzyskać wsparcie i informacje dla personelu pielęgniarskiego:

https://carers.org/

(link usunięty)

https://carers-network.org.uk/

Wsparcie w zakresie zdrowia psychicznego: https://www.mind.org.uk/information-support/helping-someone-else/carers-friends-family-coping-support/am-ia-carer/