Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne OCD – jakie są objawy i metody leczenia?

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne OCD – jakie są objawy i metody leczenia?

Zaburzenie lękowe to zaburzenie, które działa jak parasol dla różnych przypadków nieprawidłowego i patologicznego strachu i niepokoju. Istnieją różne rodzaje zaburzeń lękowych, na które może cierpieć dana osoba. Przykładami są zaburzenia fobiczne i zaburzenia paniki. Innym rodzajem zaburzenia lękowego jest tak zwane zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, które definiuje się jako zaburzenie, które powoduje, że dana osoba ma powtarzające się obsesje i wykonuje określony „rytuał” z powodu nerwowości. Chociaż ludzie zwykle doświadczają tego zaburzenia w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, zdarzały się również przypadki, gdy zdiagnozowano je w wieku dziewiętnastu lat.

Istnieją różne objawy zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD). Pierwsza to obsesja wynikająca z powtarzających się myśli i obrazów na temat różnych rzeczy, takich jak strach przed zarazkami, brudem lub intruzami. Obrazy, które pojawiają się w umyśle osoby z tym zaburzeniem, mogą obejmować akty przemocy, ranienie bliskich i akty seksualne. Drugim objawem są powtarzające się rytuały, takie jak mycie rąk, liczenie oraz zamykanie i otwieranie drzwi. Trzeci objaw natomiast polega na niekontrolowanym wtargnięciu niepożądanych myśli i zachowań. Osoby cierpiące na OCD mogą nie znajdować przyjemności w wykonywaniu rytuałów; raczej są wolni od strachu spowodowanego tymi myślami.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne OCD może być dziedziczone genetycznie od rodziców. Jednakże nadal są osoby, które tego doświadczają, nawet jeśli w ich rodowodzie nie występowało to zaburzenie. Często nie można ustalić przyczyny zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Niemniej jednak badacze nadal torują drogę do opracowania leków powiązanych z OCD. Osiąga się je poprzez konsekwentne wysiłki mające na celu odkrycie związku strachu i niepokoju z mózgiem. Podejmowano także różne próby badawcze, w których stres i czynniki środowiskowe są korelowane z OCD i uważane za czynniki odpowiedzialne za OCD.

Istnieją różne metody Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne OCD można wyleczyć. Można tego dokonać za pomocą leków, psychoterapii lub obu. Psychoterapia odnosi się do tak zwanej terapii poznawczo-behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna, uważana za najpowszechniej stosowaną metodę leczenia osób z tym zaburzeniem, pomaga pacjentowi nauczyć się nowych sposobów myślenia, zachowania, a nawet reagowania w różnych sytuacjach. To z kolei pomaga pacjentowi zmniejszyć niepokój i niepokój bez podejmowania działań lub nawet kompulsywnego myślenia o tym. Inną metodą stosowaną w psychoterapii jest zapobieganie ekspozycji i reakcjom, szczególnie w zakresie łagodzenia zachowań kompulsywnych.

Najczęściej stosowanymi lekami u osób z OCD są leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe. Skutki tego zaburzenia trwają zwykle około dziesięciu do dwunastu tygodni. Niektóre leki mogą powodować działania niepożądane, takie jak nudności, bóle głowy lub trudności ze snem. Wszystko zależy od reakcji leku na daną osobę. Jednak przyjmowanie leku w mniejszej ilości miligramów może pomóc w zmniejszeniu tych skutków ubocznych. Dlatego wskazane jest omówienie leków z osobistym lekarzem, szczególnie jeśli niektóre leki znajdują się w czarnej skrzynce. Te czarne skrzynki służą jako ostrzeżenie dla pacjenta i lekarza, ponieważ stosowanie tego typu leków przeciwdepresyjnych może powodować myśli samobójcze.

Psychoterapia alternatywna

Najlepszym miejscem do znalezienia alternatywnych praktyków psychoterapii jest nasz bezpłatny katalog alternatywnych lekarzy. Aby wyświetlić listę wszystkich specjalistów zajmujących się psychoterapią alternatywną, kliknij tutaj.