Witaminy z grupy B i ryzyko złamań kości

Relacja

Meyer HE, Willett WC, Fung TT, Holvik K, Feskanich D. Stowarzyszenie Wysokiego Spożycia Witaminy B₆i B₁₂żywności i suplementów związanych z ryzykiem złamania szyjki kości udowej u kobiet po menopauzie w badaniu Nurses' Health Study.Otwarto sieć JAMA. 2019;2(5):e193591.

Cel badania

Aby ustalić, czy wysokie spożycie witaminy B₆i B₁₂pochodzące z żywności i suplementów diety powiązano z ryzykiem złamań szyjki kości udowej w badaniu Nurses' Health Study (NHS) oraz w celu zbadania, czy łączne wysokie spożycie obu witamin spowodowało szczególnie zwiększone ryzyko złamań.

Projekt

NHS to prospektywne badanie kohortowe oceniające dane z kwestionariuszy wydawanych co dwa lata od czerwca 1984 r. do maja 2014 r.

Uczestnik

W badaniu wzięło udział 75 864 kobiet po menopauzie ze Stanów Zjednoczonych.

Wszystkie osoby biorące udział w badaniu były pielęgniarkami dyplomowanymi zapisanymi do NHS.

Oceniono parametry badania

W każdym dwuletnim kwestionariuszu kontrolnym badacze prosili o informacje na temat złamania biodra, w tym datę wystąpienia i opis okoliczności. Na podstawie aktów zgonu zidentyfikowali także złamania biodra. Wykluczono złamania biodra spowodowane nowotworem lub „poważnymi wydarzeniami traumatycznymi”.

Naukowcy oceniali dietę w latach 1984, 1986, a następnie co 4 lata aż do 2010 roku, stosując półilościowy kwestionariusz dietetyczny (FFQ). Uczestnicy zgłosili swoją zwyczajową częstotliwość spożycia w ciągu ostatniego roku określonych porcji ponad 130 produktów spożywczych. Dzienne spożycie energii i składników odżywczych obliczono na podstawie całkowitej diety.

FFQ zwróciła się o informacje na temat bieżącego stosowania suplementów diety, takich jak witamina B₆Kwas foliowy, kompleks witamin z grupy B, witamina B₁₂–tylko suplementy diety (od 1998 r.), multiwitaminy, witamina A, witamina D i wapń

We wszystkich dwuletnich kwestionariuszach uzupełniających oceniano następujące pomiary: masa ciała; godziny tygodniowo spędzone na zajęciach rekreacyjnych; stan palenia; stan menopauzalny i stosowanie pomenopauzalnej terapii hormonalnej; Diagnostyka nowotworów, cukrzycy, chorób układu krążenia i osteoporozy; oraz stosowanie diuretyków tiazydowych, diuretyków podobnych do furosemidu i doustnych kortykosteroidów.

Od 1992 r. w kwestionariuszach pojawiały się pytania dotyczące problemów z równowagą, wchodzenia po schodach lub chodzenia po bloku, a od 1998 r. pytania dotyczące upadków i anemii złośliwej. W latach 1992, 1996 i 2000 w kwestionariuszach pytano o samoocenę ogólnego stanu zdrowia.

Podstawowe miary wyniku

Przypadkowe złamania biodra

Aneuryna₆Aneuryna₁₂oraz „spożycie innych składników odżywczych uśrednione łącznie w okresie obserwacji”.

Kluczowe spostrzeżenia

Naukowcy przeanalizowali dane od lipca 2016 r. do czerwca 2018 r. Mediana czasu obserwacji wyniosła 20,9 lat.

W kohorcie 74 864 kobiet (3,04%) odnotowano 2304 przypadki złamań. Mediana wieku w chwili złamania szyjki kości udowej wynosiła 75,8 lat (przedział wiekowy: 46,7–93,0 lat).

Te kobiety miały całkowitą zawartość witaminy B₆Spożycie i witamina B₁₂Spożycie 3,6 (4,8) mg/d lub 12,1 (11,7) μg/d.

Wraz ze wzrostem spożycia obu witamin wzrosła aktywność fizyczna, a częstość palenia spadła. Spożycie innych mikroelementów było również wyższe u osób ze zwiększonym spożyciem witaminy B₆i B₁₂podczas gdy spożycie kofeiny i alkoholu było niższe.

W porównaniu do kategorii referencyjnej całkowita witamina B₆poniżej 2 mg/d, przyjmowanie co najmniej 35 mg/d wiązało się ze statystycznie nieistotnym wzrostem ryzyka złamania szyjki kości udowej po uwzględnieniu wszystkich współzmiennych (ryzyko względne [RR], 1,29; 95% przedział ufności [CI], 1,04–1,59;P=.06 dla trendu liniowego).

Dla witaminy B₆wyłącznie z suplementów diety, osoby niespożywające witaminy B₆Suplementy diety wiązały się z najniższym ryzykiem w porównaniu z podobnie zwiększonym ryzykiem w pozostałych grupach.

Ich wnioski przeczą kilku wcześniejszym badaniom, które oceniały potencjalny wpływ witamin z grupy B na ryzyko złamań i nie wykazały żadnych znaczących interakcji.

Całkowita zawartość witaminy B₁₂Spożycie co najmniej 30 µg/d wiązało się z nieistotnie zwiększonym ryzykiem złamania szyjki kości udowej w porównaniu ze spożyciem mniejszym niż 5 µg/d (RR, 1,25; 95% CI, 0,98–1,58), a ryzyko wzrastało liniowo wraz ze wzrostem spożycia (RR, 1,01; 95% CI, 1,00–1,03 na każde 10 µg/d wzrostu całkowitego spożycia;P=.02 dla trendu liniowego).

Interakcja obu witamin dotycząca ryzyka złamań nie była istotna.

W w pełni dostosowanych modelach, które obejmowały dostosowanie do stosowania suplementów, nie było wyraźnego związku pomiędzy witaminą B₆z samej diety i złamania biodra (RR, 1,03; 95% CI, 0,91-1,16 na 1 mg/dzień zwiększenia spożycia wyłącznie z pożywienia;P= 0,67 dla trendu liniowego) lub pomiędzy witaminą B₁₂z samej diety i złamania biodra (RR, 1,01; 95% CI, 0,99-1,02 na 1 μg/d zwiększenie spożycia wyłącznie z pożywienia;P=,54 dla trendu liniowego).

Kobiety spożywające duże ilości obu witamin charakteryzowały się istotnie zwiększonym ryzykiem złamania szyjki kości udowej w porównaniu z grupą referencyjną, która spożywała niskie ilości obu witamin (RR 1,47; 95% CI 1,15-1,89). W przypadku kobiet przyjmujących średnie spożycie obu witamin ryzyko nie wzrosło znacząco (RR 1,18; 95% CI 0,98-1,42). Niewiele kobiet spożywało niskie spożycie jednej witaminy i wysokie spożycie drugiej.

Implikacje praktyczne

Badanie to stawia intrygujące pytania dotyczące praktyki i bezpieczeństwa suplementacji. Autorzy zauważają: „Ryzyko było najwyższe u kobiet przyjmujących duże łączne spożycie obu witamin, przy prawie 50% większym ryzyku złamania szyjki kości udowej w porównaniu z kobietami spożywającymi niskie spożycie obu witamin. Wysokie spożycie wynikało ze stosowania suplementów”.

Jednak Twój zbiór danych ma wiele ograniczeń. Po pierwsze, było to badanie obserwacyjne i wszystkie informacje na temat stosowania suplementów zebrano za pomocą kwestionariuszy, a jest to metoda obarczona pewnymi obarczeniami. Po drugie, jak zauważyli autorzy, „stosowanie różnych suplementów jest ze sobą skorelowane, co utrudnia rozwikłanie konkretnych skojarzeń”. Po trzecie, nie udało im się wykryć ani skorygować możliwości, że uczestnicy zaczęli przyjmować suplementy ze względów zdrowotnych, co nie byłoby zaskakujące.

Ich wnioski przeczą kilku wcześniejszym badaniom, które oceniały potencjalny wpływ witamin z grupy B na ryzyko złamań i nie wykazały żadnych znaczących interakcji.

Metaanaliza badań klinicznych opublikowana w 2018 rokuJournal of Bone and Mineral Researchi włączając 1021 ochotników, nie stwierdzono istotnego związku kwasu foliowego i witaminy B₁₂Suplementy diety a częstość złamań.¹

Randomizowane, kontrolowane badanie kliniczne przeprowadzone w 2017 roku z udziałem 4810 kobiet, opublikowane w:Journal of Bone and Mineral ResearchNie stwierdzono również istotnego wpływu suplementacji witaminą B (kwas foliowy 2,5 mg/d, witamina B₆50 mg/dzień i witamina B₁₂1 mg/d, postać witaminy nieokreślona) na ryzyko złamań.²Ponadto ryzyko złamań innych niż kręgosłup w tym badaniu było podobne u osób losowo przydzielonych do grupy otrzymującej witaminę lub placebo (współczynnik ryzyka [HR] = 1,08; 95% CI, 0,88; 1,34), podobnie jak ryzyko złamania biodra (HR = 0,99; 95% CI, 0,43; 2,29), nadgarstka (HR = 1,30; 95% CI, 0,80; 2,11) i innych złamania (HR = 1,03). ; 95% CI, 0,82, 1,30). Doszli do wniosku, że witaminy z grupy B nie zmniejszają ani nie zwiększają ryzyka złamań niezwiązanych z kręgosłupem ani złamań kręgosłupa, zauważając: „Ogólnie rzecz biorąc, nasze wyniki stanowią uzupełnienie rosnącej liczby dowodów z randomizowanych badań wykazujących minimalny wpływ suplementacji witaminą B na ryzyko złamań”.

W 2014 roku opublikowano kolejne badanie kliniczne z podwójnie ślepą próbą, randomizowane i kontrolowane placeboAmerykański dziennik żywienia klinicznegooceniano, czy kwas foliowy i witamina B₁₂Suplementacja diety może zmniejszyć ryzyko złamań u pacjentów z podwyższonym poziomem homocysteiny.³Do badania włączono kobiety w wieku 65 lat i starsze (N=2919) z podwyższonym poziomem homocysteiny. W grupie leczonej stężenie homocysteiny uległo znacznemu zmniejszeniu, ale nie stwierdzono różnic w zakresie złamań.

Nie przeprowadzono ostatnio żadnych badań podstawowych, które oceniałyby wyłącznie witaminę B₁₂i B₆pod względem ryzyka złamań, a najbliższe porównanie stanowi analiza wtórna czteroramiennego badania klinicznego z 1984 r. w Norwegii.⁴

Norweskie badanie miało pierwotnie na celu ocenę skutków

1. Folsäure (0,8 mg/d) plus Vitamin B₁₂ (als Cyanocobalamin, 0,4 mg/Tag) plus Vitamin B₆ (als Pyridoxinhydrochlorid, 40 mg/d),
2. Folsäure plus B₁₂,
3. B₆ alleine, bzw
4. Placebo auf Morbidität und Mortalität bei Patienten mit vorbestehender ischämischer Herzkrankheit.

W analizie wtórnej badacze ocenili 2 okresy czasu: w pierwszym okresie podczas badania wykorzystali dane wygenerowane podczas interwencji, a następnie porównali je z dokumentacją zdrowotną uczestników przez dłuższy okres (około 7 dodatkowych lat) po zakończeniu badania klinicznego. Podczas zabiegu nie zaobserwowano klinicznie istotnego wzrostu ryzyka złamania. W dłuższym okresie obserwacji (mediana 11,2 lat od rozpoczęcia eksperymentu) osoby, które otrzymywały witaminę B₆w monoterapii ryzyko złamania biodra było o 42% wyższe (HR 1,42; 95% CI, 1,09-1,83) w porównaniu do osób, które nie przyjmowały B₆.

Podsumowując, badania nad witaminą B₆i B₁₂Ryzyko połknięcia i złamania są ze sobą sprzeczne. Uważa się, że oceniane badanie obserwacyjne jest w mniejszym stopniu oparte na dowodach w porównaniu z poprzednimi badaniami interwencyjnymi. Chociaż badanie to sugeruje, że może występować zwiększone ryzyko złamań, istnieje niewiele dowodów potwierdzających tę obserwację z badań interwencyjnych.