Poza tłumieniem: naturopatyczne podejście do leczenia stwardnienia rozsianego

Poza tłumieniem: naturopatyczne podejście do leczenia stwardnienia rozsianego

Nerwy są jak druty. Przewodzą sygnał elektryczny z jednego obszaru ciała do drugiego. Stwardnienie rozsiane, czyli stwardnienie rozsiane, jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy danej osoby wytwarza przeciwciała atakujące osłonkę mielinową komórek nerwowych. Postępujące uszkodzenie nerwów upośledza ich zdolność do przewodzenia sygnałów, co prowadzi do szeregu możliwych objawów, takich jak drętwienie i mrowienie rąk, nóg lub twarzy, utrata czucia, osłabienie lub niezdarność nóg lub dłoni, łagodna sztywność i zmęczenie nóg, piekący ból elektryczny, częściowa utrata wzroku, ból oczu, nietrzymanie moczu, zawroty głowy i depresja. Objawy zwykle nasilają się pod wpływem ciepła i początkowo pojawiają się i znikają. Ponieważ może to zająć kilka lat, wiele osób próbuje to zignorować, dopóki proces chorobowy nie postępuje, a objawy nie ustąpią.

W Stanach Zjednoczonych stwardnienie rozsiane dotyka około 1 na 700 osób. Częściej występuje u kobiet rasy kaukaskiej, ale dotyka także mężczyzn. Objawy stwardnienia rozsianego zwykle pojawiają się w wieku od 20 do 40 lat.

Jednym z podejść terapeutycznych jest powstrzymanie układu odpornościowego przed wytwarzaniem przeciwciał i jednoczesne łagodzenie objawów uszkodzenia nerwów. Naturopatyczne podejście do leczenia idzie o krok dalej i zajmuje się przyczynami, dla których układ odpornościowy traci równowagę i atakuje organizm. Ponieważ istnieją różne możliwości, okoliczności każdego indywidualnego przypadku należy rozpatrywać indywidualnie.

U osób chorych na stwardnienie rozsiane bardzo często występuje nadwrażliwość na gluten i inne pokarmy. Ponad 80% układu odpornościowego zlokalizowane jest w przewodzie pokarmowym. Spożywanie pokarmów, na które jesteśmy wrażliwi, skutkuje chroniczną nadmierną stymulacją układu odpornościowego, co zwiększa prawdopodobieństwo produkcji autoprzeciwciał. Gluten stanowi szczególny problem ze względu na jego powinowactwo do układu nerwowego. Można wykonać badania laboratoryjne pod kątem wrażliwości pokarmowej w celu ustalenia, czy jest to czynnik wpływający na osobę chorą na stwardnienie rozsiane.

Witamina D i światło słoneczne odgrywają rolę w rozwoju stwardnienia rozsianego. Częstość występowania stwardnienia rozsianego maleje w miarę zbliżania się do równika. Nie występuje w pobliżu równika. Miejsce, w którym dana osoba dorastała, również ma znaczenie. Spędzanie pierwszych 15 lat życia w pobliżu równika zamiast przeprowadzania się na północną szerokość geograficzną wydaje się zapewniać większą ochronę, ale nie jest odwrotnie.

Jedzenie ryb i spożywanie niezbędnych kwasów tłuszczowych omega-3 również ma znaczenie. Stwardnienie rozsiane nie jest powszechne w społecznościach przybrzeżnych, które jedzą dużo ryb. Omega-3 NNKT, w które bogate są ryby dziko żyjące, mają działanie przeciwzapalne, równoważą funkcje odpornościowe i wspierają zdrowie układu nerwowego. Osłonka mielinowa nerwów składa się głównie z tłuszczów. Spożywanie zbyt dużej ilości niewłaściwych rodzajów tłuszczów sprzyja stanom zapalnym, nadaktywności układu odpornościowego i pogorszeniu stanu nerwów.

Stwardnienie rozsiane może być chorobą wyniszczającą. Oprócz tego, co podkreślono powyżej, istnieje wiele możliwych czynników, które lekarz powinien ocenić. Oprócz łagodzenia objawów i spowalniania postępu choroby, istnieją możliwości leczenia. Jeśli zauważysz objawy, nie czekaj z wizytą u lekarza.