Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής στις πλούσιες χώρες επιβραδύνεται: Γιατί η σημαντική ανακάλυψη κράτησε 30 χρόνια

Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής στις πλούσιες χώρες επιβραδύνεται: Γιατί η σημαντική ανακάλυψη κράτησε 30 χρόνια

Αφήστε στην άκρη τον ενθουσιασμό για τον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που αναμένεται να ζήσουν μέχρι τα 100 χρόνια. Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής του ανθρώπου μπορεί στην πραγματικότητα να επιβραδύνεται. Αυτό είναι το εύρημα μιας μελέτης που ανέλυσε δεδομένα θνησιμότητας από δέκα χώρες ή περιοχές τις τελευταίες τρεις δεκαετίες 1.

«Υπάρχουν όρια στο πόσο μακριά μπορούμε να ωθήσουμε τον χρόνο επιβίωσης του ανθρώπου», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης S. Jay Olshansky, επιδημιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο. «Αν ζήσεις αρκετά, θα αντιμετωπίσεις τη διαδικασία της βιολογικής γήρανσης».

Υποστηρίζει ότι η εποχή της ριζικής παράτασης της ζωής έχει τελειώσει. Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές διαφωνούν, επισημαίνοντας ότι η ιατρική επιστήμη μπορεί ακόμη να βρει έναν τρόπο να επεκτείνει τα όρια ηλικίας.

Η πρόοδος στη δημόσια υγεία και την ιατρική τον εικοστό αιώνα αύξησε το προσδόκιμο ζωής κατά περίπου τρία χρόνια ανά δεκαετία. Ωστόσο, ο Olshansky και άλλοι έχουν από καιρό υποστηρίξει ότι αυτή η βελτιωτική τάση δεν είναι βιώσιμη, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις που προβλέπουν ότι τα περισσότερα παιδιά που γεννήθηκαν τον 21ο αιώνα θα μπορούσαν να ζήσουν έως και 100 ετών και άνω. 2. Ωστόσο, είναι δύσκολο να το επιβεβαιώσει κανείς γιατί ο μόνος τρόπος για να το μάθετε είναι να περιμένετε μέχρι να πεθάνουν αρκετοί άνθρωποι ή όχι.

Ο Olshansky και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν για πρώτη φορά την ιδέα το 1990 3 ότι υπάρχει ένα πεπερασμένο όριο στο προσδόκιμο ζωής του ανθρώπου. «Περιμέναμε 30 χρόνια για να το δοκιμάσουμε», λέει. «Και τώρα έχουμε οριστικές αποδείξεις ότι η υπόθεση περιορισμένης διάρκειας ζωής είναι σωστή».

Αυτά τα στοιχεία βασίζονται στον αριθμό των θανάτων που αναφέρθηκαν σε μέρη του κόσμου με το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής, όπως το Χονγκ Κονγκ, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελβετία, η Σουηδία, οι ΗΠΑ και η Ισπανία. Η ανάλυση εξέτασε την περίοδο από το 1990 έως το 2019 για να αποφευχθούν οι στρεβλωτικές επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο ρυθμός βελτίωσης του προσδόκιμου ζωής τη δεκαετία από το 2010 έως το 2019 έπεσε κάτω από τα επίπεδα που παρατηρήθηκαν το 1990 έως το 2000. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν περισσότερο, αλλά όχι τόσο πολύ. Στην πραγματικότητα, σε κάθε πληθυσμό εκτός από το Χονγκ Κονγκ και τη Νότια Κορέα, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής έχει επιβραδυνθεί σε λιγότερο από δύο χρόνια ανά δεκαετία.

Συνολικά, η μελέτη διαπίστωσε ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν από το 2010 έχουν σχετικά χαμηλές πιθανότητες να ζήσουν μέχρι τα 100 (5,1% πιθανότητα για τις γυναίκες και 1,8% για τους άνδρες). Η πιο πιθανή ομάδα για να ζήσει έναν ολόκληρο αιώνα είναι οι γυναίκες στο Χονγκ Κονγκ, με πιθανότητα 12,8%.

Μπορούμε να ξεπεράσουμε τη γήρανση;

Είναι σαφές ότι η περαιτέρω παράταση της μέσης διάρκειας ζωής είναι δύσκολη γιατί θα απαιτούσε από τους ερευνητές να βρουν λύσεις για ασθένειες που επηρεάζουν τους ηλικιωμένους, λέει ο Dmitri Jdanov, δημογράφος στο Ινστιτούτο Δημογραφικής Έρευνας Max Planck στο Rostock της Γερμανίας. Ο Jdanov έγραψε ένα συνοδευτικό σχόλιο στο έργο με τον συνάδελφό του Domantas Jasilionis. Και τα δύο άρθρα δημοσιεύονται σήμερα στο Nature Aging.

Ωστόσο, ο Jdanov πιστεύει ότι ο Olshansky είναι πολύ απαισιόδοξος για πιθανή πρόοδο. «Αν και ένα άλλο άλμα μπορεί να είναι δύσκολο, η ταχεία ανάπτυξη νέων τεχνολογιών θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια απροσδόκητη επανάσταση στην υγεία», λέει.

Πριν από έναν αιώνα, λίγοι ερευνητές θα πίστευαν ότι η παιδική θνησιμότητα θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά, λέει. Οι πρόοδοι στα εμβόλια, την εκπαίδευση και τη δημόσια υγεία έχουν έκτοτε μειώσει το ποσοστό από περισσότερο από 20% το 1950 σε λιγότερο από 4%.

«Αν δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατο», λέει ο Jdanov.

Η μελέτη αποκάλυψε επίσης αυτό που ο Olshansky αποκαλεί μια «σοκαριστική» μείωση του μέσου όρου ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία που αρχίζει το 2010 - μια τάση που παρατηρείται σε έναν πληθυσμό τόσο μακρόβιο μόνο μετά από ακραία γεγονότα, όπως οι πόλεμοι, από το 1900. Η μείωση στις ΗΠΑ οφείλεται στην αύξηση της θνησιμότητας από παθήσεις όπως ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις 40 σε άτομα

«Δείχνει ότι κάτι πολύ αρνητικό συμβαίνει μεταξύ ορισμένων πληθυσμιακών ομάδων που μειώνει τον μέσο όρο, επειδή οι πιο πλούσιες και πιο μορφωμένες υποομάδες τα πάνε στην πραγματικότητα καλύτερα», λέει ο Olshansky.

1. Olshansky, S. J., Willcox, B. J., Demetrius, L. & Beltrán-Sánchez, H. Nature Aging https://doi.org/10.1038/s43587-024-00702-3 (2024).

   Google Scholar

2. Christensen, K., Doblhammer, G., Rau, R. & Vaupel, J. V. Lancet 374, 1196–1208 (2009).

   Αρθρο
   Google Scholar

3. Olshansky, S. J., Carnes, Β. Α. & Cassel, C. Science 250, 634-640 (1990).

   Αρθρο
   PubMed
   Google Scholar

Λήψη παραπομπών