Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής στις πλούσιες χώρες επιβραδύνεται: Γιατί η επανάσταση διήρκεσε 30 χρόνια

Υποστηρίζει ότι η εποχή της ριζικής επέκτασης της ζωής έχει τελειώσει. Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές δεν συμφωνούν και επισημαίνουν ότι η ιατρική επιστήμη μπορεί να βρει έναν τρόπο να επεκτείνει τα όρια ηλικίας.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο ρυθμός βελτίωσης του προσδόκιμου ζωής στη δεκαετία από το 2010 έως το 2019 μειώθηκε κάτω από το επίπεδο από το 1990 έως το 2000. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν περισσότερο, αλλά όχι τόσο ισχυροί. Στην πραγματικότητα, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής έχει επιβραδυνθεί σε λιγότερο από δύο χρόνια ανά δεκαετία σε κάθε πληθυσμό.

Συνολικά, η μελέτη έδειξε ότι τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από το 2010 έχουν σχετικά χαμηλές πιθανότητες να είναι 100 ετών (5,1 % πιθανότητα για γυναίκες και 1,8 % πιθανότητα για τους άνδρες). Η πιο πιθανή ομάδα που θα βιώσει έναν πλήρη αιώνα είναι οι γυναίκες στο Χονγκ Κονγκ με πιθανότητα 12,8 %.

Μπορούμε να ξεπεράσουμε τη γήρανση;

Είναι σαφές ότι μια περαιτέρω επέκταση της μέσης διάρκειας ζωής είναι δύσκολη, καθώς αυτό θα απαιτούσε λύσεις σε ασθένειες που επηρεάζουν τους ηλικιωμένους, λέει ο Dmitri Jdanov, δημογραφία στο Ινστιτούτο Δημογραφικής Έρευνας Max Planck στο Rostock της Γερμανίας. Ο Jdanov και ο συνάδελφός του Domantas Jasilionis έγραψαν ένα συνοδευτικό σχόλιο για την εργασία. Και τα δύο άρθρα δημοσιεύονται στη γήρανση της φύσης σήμερα.

Μερικοί ερευνητές θα πίστευαν ότι η παιδική θνησιμότητα θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά, λέει. Οι πρόοδοι στους τομείς των εμβολίων, της εκπαίδευσης και της δημόσιας υγείας έχουν μειώσει από τότε λιγότερο από 4 % από περισσότερο από 20 % το 1950.

"Αν δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατο", λέει ο Jdanov.

Η μελέτη αποκάλυψε επίσης αυτό που ο Olhansky ονομάζει μια «συγκλονιστική» μείωση του μέσου προσδόκιμου ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία από το 2010 - μια τάση που έχει παρατηρηθεί μόνο σε τόσο μακρύ πληθυσμό μετά από ακραία γεγονότα, όπως οι πόλεμοι. Η μείωση των ΗΠΑ προκαλείται από το αυξανόμενο ποσοστό θνησιμότητας λόγω ασθενειών όπως ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις σε άτομα ηλικίας περίπου 40 έως 60 ετών.

"Δείχνει ότι κάτι πολύ αρνητικό συμβαίνει κάτω από ορισμένες ομάδες πληθυσμού που τραβάει τον μέσο όρο, επειδή οι πλουσιότερες και καλύτερα εκπαιδευμένες υποομάδες αποκομίζουν πραγματικά καλύτερα", λέει ο Olhansky.