Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής στις πλούσιες χώρες επιβραδύνεται: Γιατί η επανάσταση διήρκεσε 30 χρόνια

Von Natur.wiki Autoren-Team

Die Lebens­erwartung in wohlhabenden Ländern wächst langsamer. Eine Studie belegt nach 30 Jahren, dass biologische Grenzen bestehen.
Το προσδόκιμο ζωής στις πλούσιες χώρες αυξάνεται πιο αργά. Μετά από 30 χρόνια, μια μελέτη δείχνει ότι υπάρχουν βιολογικά όρια. (Symbolbild/natur.wiki)

Ρυθμίστε τον ενθουσιασμό για τον αυξανόμενο αριθμό ατόμων που αναμένεται να είναι 100 ετών. Η αύξηση του προσδόκιμου ανθρώπινου ζωής θα μπορούσε πραγματικά να επιβραδυνθεί. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας μελέτης που έχει αναλύσει τα δεδομένα θνησιμότητας από δέκα χώρες ή περιοχές τις τελευταίες τρεις δεκαετίες

"Υπάρχουν όρια για το πόσο μακριά μπορούμε να προωθήσουμε την ανθρώπινη επιβίωση", λέει ο συνεργάτης της μελέτης, S. Jay Olhansky, επιδημιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Illinois στο Σικάγο. "Εάν ζείτε αρκετά καιρό, συναντάτε τη διαδικασία βιολογικής γήρανσης."

Υποστηρίζει ότι η εποχή της ριζικής επέκτασης της ζωής έχει τελειώσει. Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές δεν συμφωνούν και επισημαίνουν ότι η ιατρική επιστήμη μπορεί να βρει έναν τρόπο να επεκτείνει τα όρια ηλικίας.

Η πρόοδος στη δημόσια υγεία και την ιατρική στον εικοστό αιώνα έχει αυξήσει το προσδόκιμο ζωής κατά περίπου τρία χρόνια ανά δεκαετία. Ωστόσο, ο Olshansky και άλλοι υποστήριξαν από καιρό ότι αυτή η βελτιωμένη τάση δεν ήταν βιώσιμη, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις που προέβλεπαν ότι τα περισσότερα από τα παιδιά που γεννήθηκαν στον 21ο αιώνα θα μπορούσαν να είναι 100 ετών και άνω

Olshansky και οι συνάδελφοί του δημοσίευσαν την ιδέα για πρώτη φορά το 1990

Αυτά τα στοιχεία βασίζονται στον αριθμό των αναφερόμενων θανάτων σε μέρη του κόσμου με τις σημερινές υψηλότερες προσδοκίες ζωής, όπως το Χονγκ Κονγκ, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελβετία, η Σουηδία, οι ΗΠΑ και η Ισπανία. Η ανάλυση εξέτασε την περίοδο από το 1990 έως το 2019 για να αποφευχθεί η παραμόρφωση των αποτελεσμάτων της πανδημίας Covid-19.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο ρυθμός βελτίωσης του προσδόκιμου ζωής στη δεκαετία από το 2010 έως το 2019 μειώθηκε κάτω από το επίπεδο από το 1990 έως το 2000. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν περισσότερο, αλλά όχι τόσο ισχυροί. Στην πραγματικότητα, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής έχει επιβραδυνθεί σε λιγότερο από δύο χρόνια ανά δεκαετία σε κάθε πληθυσμό.

Συνολικά, η μελέτη έδειξε ότι τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από το 2010 έχουν σχετικά χαμηλές πιθανότητες να είναι 100 ετών (5,1 % πιθανότητα για γυναίκες και 1,8 % πιθανότητα για τους άνδρες). Η πιο πιθανή ομάδα που θα βιώσει έναν πλήρη αιώνα είναι οι γυναίκες στο Χονγκ Κονγκ με πιθανότητα 12,8 %.

Μπορούμε να ξεπεράσουμε τη γήρανση;

Είναι σαφές ότι μια περαιτέρω επέκταση της μέσης διάρκειας ζωής είναι δύσκολη, καθώς αυτό θα απαιτούσε λύσεις σε ασθένειες που επηρεάζουν τους ηλικιωμένους, λέει ο Dmitri Jdanov, δημογραφία στο Ινστιτούτο Δημογραφικής Έρευνας Max Planck στο Rostock της Γερμανίας. Ο Jdanov και ο συνάδελφός του Domantas Jasilionis έγραψαν ένα συνοδευτικό σχόλιο για την εργασία. Και τα δύο άρθρα δημοσιεύονται στη γήρανση της φύσης σήμερα.

Ωστόσο, ο Jdanov πιστεύει ότι ο Olhansky είναι πολύ απαισιόδοξος για την πιθανή πρόοδο. "Αν και ένα άλλο άλμα θα μπορούσε να είναι δύσκολο, η γρήγορη ανάπτυξη νέων τεχνολογιών θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια απροσδόκητη επανάσταση στην υγεία", λέει.

Μερικοί ερευνητές θα πίστευαν ότι η παιδική θνησιμότητα θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά, λέει. Οι πρόοδοι στους τομείς των εμβολίων, της εκπαίδευσης και της δημόσιας υγείας έχουν μειώσει από τότε λιγότερο από 4 % από περισσότερο από 20 % το 1950.

"Αν δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατο", λέει ο Jdanov.

Η μελέτη αποκάλυψε επίσης αυτό που ο Olhansky ονομάζει μια «συγκλονιστική» μείωση του μέσου προσδόκιμου ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία από το 2010 - μια τάση που έχει παρατηρηθεί μόνο σε τόσο μακρύ πληθυσμό μετά από ακραία γεγονότα, όπως οι πόλεμοι. Η μείωση των ΗΠΑ προκαλείται από το αυξανόμενο ποσοστό θνησιμότητας λόγω ασθενειών όπως ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις σε άτομα ηλικίας περίπου 40 έως 60 ετών.

"Δείχνει ότι κάτι πολύ αρνητικό συμβαίνει κάτω από ορισμένες ομάδες πληθυσμού που τραβάει τον μέσο όρο, επειδή οι πλουσιότερες και καλύτερα εκπαιδευμένες υποομάδες αποκομίζουν πραγματικά καλύτερα", λέει ο Olhansky.

  1. >

    Olshansky, S.J., Willcox, Β. https://doi.org/10.1038/S43587-024-00702-3 (2024).

    Christensen, Κ., Doblhammer, G., Rau, R. & Vaupel, J.V. Lancet 374, 1196-1208 (2009).

    >

    Olshansky, S.J., Carnes, Β. Α. & Cassel, C. Science 250, 634-640 (1990).

    άρθρο
    "https://citation-needr.springer.com/v2/references/1038/d41586-03244-1?form=refman&flavour=references"> Κατεβάστε αναφορές